De Nederlandse podcastmarkt wordt volwassen met de komst van de nieuwe streamingdiensten Podimo en Fluister. Goed nieuws voor makers en luisteraars, of toch niet?
De streaming-oorlog komt nu ook naar podcasts

Over de toekomst van de democratie, burgerparticipatie en het gebruik van sociale media in de politiek.
Hoe kunnen sociale media en digitale participatiemiddelen onze huidige democratie versterken en welke nieuwe dilemma’s brengen ze met zich mee? Hoe kunnen groepen collectief verstandige beslissingen nemen? Hoe kun je bouwen aan sociaal kapitaal?
De Nederlandse podcastmarkt wordt volwassen met de komst van de nieuwe streamingdiensten Podimo en Fluister. Goed nieuws voor makers en luisteraars, of toch niet?
Het vertrek van uitgever DPG Media met haar kranten en tijdschriften uit Blendle zou wel eens de doodsteek kunnen zijn voor Blendle. De harde lessen die Blendle ons leert over de platformeconomie.
De volgende stap in de informatierevolutie is de overgang naar een menswaardige Samenleving 5.0 waarin technologie niet leidend is maar dienend om mens en samenleving te versterken.
Muziekuitgevers en platenmaatschappijen staan onder druk. Artiesten eisen een steeds groter aandeel op van de opbrengsten uit hun eigen muziek. Uitgevers zullen zich opnieuw moeten uitvinden en zich meer moeten gaan opstellen als platforms die artiesten ondersteunen en helpen bij het maximaliseren van de exploitatie van hun werk.
Kunnen analyses van sociale media analyses met marketingtools een alternatief vormen voor het traditionele opiniepeilen?
Hoe willen we dat onze toekomstige samenleving eruitziet en wat betekent dit voor het ontwerp van digitale platformen? Wat kunnen overheden doen om de ontwikkeling van een eerlijke en inclusieve platformsamenleving in goede banen te leiden? In dit eerste deel bespreek ik de regulerende rol van de overheid.
Met de overname door het Franse Cafeyn kan Blendle voorlopig nog voortbestaan. Maar kan Blenbdle voldoende vernieuwen om de noodzakelijke groei te kunnen doormaken? Of is het tijd voor een alternatief platform dat de journalistiek kan redden?
De overheid probeert steeds slimmer en efficiënter te worden door digitale middelen en algoritmes te gebruiken. Maar is dat wel te verenigen met de verantwoordelijkheid om een eerlijke, inclusieve en rechtvaardige samenleving te beschermen? Algoritmes blijken voorlopig de bestaande vooroordelen, discriminatie en ongelijkheid te versterken. Daarom is het verstandig voorlopig weg te blijven van slimme algoritmen en iedereen “ouderwets” volgens dezelfde procedures te behandelen.
Om stapsgewijs uit de huidige 'lockdown' te kunnen gaan bekijkt de Nederlandse overheid de mogelijkheden testen in combinatie met een tracking-app die bijhoudt met wie je in contact geweest bent. Maar worden we door onze experts en de voorbeelden uit andere landen niet meegevoerd in een tunnelvisie van controle en beheersing? Hebben we niet veel meer alternatieve apps nodig die ons helpen ons gedrag beter op elkaar en de 1,5-metersamenleving af te stemmen en ons toegang geven tot de hele wereld?
Bij uitbraken van virussen en andere crises in het verleden bleken burgers via online platformen een grote rol kunnen spelen bij het beheersen van een crisis én het organiseren van hulp. Desondanks wordt er nu bij de coronacrisis nauwelijks gebruik van gemaakt. Wat zijn de mogelijkheden en waarom worden ze zo weinig benut?